En toen was het opeens serieus. Bijna iedere huidige midweek speler heeft na het vertrek uit de selectie geroepen: ‘ach wie weet.. Ooit weer eens in de midweek!’
En daar was het al zo ver. 15 September stond iedereen (ja, écht iedereen) met frisse zenuwen weer binnen de korfballijnen. Voor de één nog niet zo lang geleden, voor de ander jaren geleden. Maar we stonden er! Tegen Harkema wel te verstaan, dus lekker in komen was er niet bij. Zoals het een goede verse Midweek betaamt waren we de eerste wedstrijd zo druk met onze conditie, schoten lossen, spel systemen, korfbalregels, doorwisselen en ‘o ja, on-ze tegenstander’ dat een score verloop er bij gebleven is. Voor ons niet echt een probleem, want tegen het geroutineerde Harkema waren wij niet opgewassen. Met de uitslag van verlieten wij alleen niet ontvreden het veld. Schoten werden gelost, indien niet raak ook nog redelijk afgevangen om tot een nieuwe poging te komen. Prima begin!( De derde helft ging tot in de late uurtjes door en eindigde in gelijkspel..)Twee weken later was het een heftige week voor de stramme spiertjes, twee wedstrijden in één week. Dinsdag werd er gespeeld tegen Altijd Kwiek met versterking van Minke.
Iedereen raakt een beetje aan ieders (eigen)aardigheden gewend en het scoren verliep soepeltjes. Nu maakte het vele doorwisselen het bijna even gevaarlijk, maar gelukkig kon in de kantine worden geproost op de eerste twee winspunten! Drie nachten later stond de derde wedstrijd op het programma, nóg een streekderby: tegen It Fean. Met versterking van Anouk (die helaas zelf geblesseerd uitviel, beterschap!) ging iedereen opnieuw voor de winst. In de eerste minuten leek dit ook het geval, totdat het tij keerde en It Fean kort de voorsprong pakte. Het lukte de Midweek om terug te komen en na een sportieve wedstrijd konden opnieuw winstpunten worden bijgeschreven. Op de helft van de competitie bevinden wij ons op een tweede plek met 43 gescoorde doelpunten. Wie weet wat de tweede helft brengt!